Sakrament bierzmowania
Bierzmowanie jest sakramentem, rytuałem lub obrzędem przejścia praktykowanym przez kilka wyznań chrześcijańskich. Słowo to oznacza wzmocnienie lub pogłębienie relacji z Bogiem.
Bierzmowanie jest popularną praktyką w Kościołach rzymskokatolickim, anglikańskim i prawosławnym, gdzie również dokonuje się chrztu niemowląt. Umożliwia osobie ochrzczonej potwierdzenie przyrzeczeń złożonych w jej imieniu podczas chrztu. Jest to również znak pełnego członkostwa we wspólnocie chrześcijańskiej.
W konfirmacji chrześcijańskiej osoba ochrzczona wierzy, że otrzymuje dar Ducha Świętego. Nabożeństwo zwykle prowadzi biskup, ale istnieją różne sposoby jego przeprowadzania.
W Kościele Anglikańskim sakrament bierzmowania udzielany jest przez nałożenie rąk. W Kościele rzymskokatolickim każdy uczestnik jest również namaszczany olejem.
W wyznaniach protestanckich poza Kościołem Anglii, konfirmacja jest postrzegana jako obrzęd przejścia lub inicjacji do pełnego uczniostwa chrześcijańskiego. Jest to symboliczny akt pozwalający osobie ochrzczonej na złożenie dojrzałego wyznania wiary. Bierzmowanie nie jest uważane za sakrament czy środek udzielania łaski Bożej.
Bierzmowanie może być udzielane w każdym wieku. W Kościołach wschodnich udziela się go niemowlętom bezpośrednio po chrzcie. Na Zachodzie większość denominacji nalega, aby uczestnicy byli wystarczająco dorośli, aby zrozumieć znaczenie swoich przyrzeczeń.
Chrześcijanie wierzą, że Jezus ustanowił sakrament lub obrzęd bierzmowania, kiedy obiecał, że pośle innego doradcę, który upoważni jego uczniów do dawania świadectwa. (Ewangelia Jana 14:16; Ewangelia Jana 15:26; Ewangelia Jana 16:13).
Przygotowanie do bierzmowania
Kandydaci do bierzmowania uczestniczą w serii specjalnych zajęć, podczas których uczą się o sakramencie, swojej wierze i chrześcijańskich obowiązkach.
Przygotowanie do bierzmowania pomaga kandydatom właściwie zrozumieć, jak żyć jako naśladowca Chrystusa.
W pewnym okresie od kandydatów wymagano nauczenia się na pamięć serii pytań i odpowiedzi, znanych jako katechizm.
Dzisiejsze zajęcia są bardziej wszechstronne i uwzględniają szczególne potrzeby kandydatów.
Gdzie odbywa się bierzmowanie?
Większość chrześcijan jest bierzmowana w kościele, do którego zwykle uczęszcza. Ludzie mogą być również bierzmowani w innym kościele, gdzie spotyka się duża grupa kandydatów z różnych kościołów.
Bierzmowanie u katolików i prawosławnych
Kościół rzymskokatolicki
Większość katolików jest chrzczona jako niemowlęta, zanim są wystarczająco dorośli, aby zrozumieć, co to znaczy być uczniem Jezusa. Ich rodzice i rodzice chrzestni obiecują wychowywać ich w wierze chrześcijańskiej na wzór Jezusa.
Kiedy dzieci osiągną wiek, w którym są w stanie zrozumieć trudności i wyzwania związane z przeżywaniem wiary chrześcijańskiej, są zapraszane do potwierdzenia obietnic złożonych na chrzcie poprzez bierzmowanie.
W większości współczesnych kościołów katolickich katolicy są bierzmowani, gdy mają około 14 lat. Sakrament bierzmowania jest często sprawowany w Niedzielę Zesłania Ducha Świętego, kiedy to chrześcijanie świętują zstąpienie Ducha Świętego na apostołów.
Katolicy wierzą, że bierzmowanie jest jednym z siedmiu sakramentów ustanowionych przez Chrystusa. Skutkiem sakramentu bierzmowania jest specjalne wylanie Ducha Świętego, jakie otrzymali apostołowie w dniu Pięćdziesiątnicy.
Zazwyczaj bierzmowania udziela biskup, chociaż czasami zezwala się na udzielenie tego sakramentu przez księdza, jeśli dana osoba została już ochrzczona w innym Kościele chrześcijańskim i poprzez bierzmowanie wchodzi w pełną komunię z Kościołem katolickim. Kapłan może również udzielić tego sakramentu, jeśli osoba (dorosła lub dziecko) znajduje się w niebezpieczeństwie śmierci. (Kodeks Prawa Kanonicznego, kanon 884)
Ponieważ sakrament ten jest zazwyczaj zarezerwowany dla biskupa, w Kościele katolickim często zdarza się, że podczas Mszy Świętej bierzmowane są duże grupy starszych dzieci i młodych dorosłych.
Biskup kładzie ręce na głowie każdego kandydata. Jest to znak, że powołuje ich do bycia prawdziwymi świadkami Chrystusa.
Biskup modli się, aby każda osoba otrzymała siedem darów Ducha Świętego: szacunek, zrozumienie, odwagę, wiedzę, mądrość, podziw i zdumienie oraz właściwy osąd.
Czyni znak krzyża na ich czołach olejem charyzmatycznym. Jest to znak siły i przypomnienie o ich zobowiązaniu do naśladowania Chrystusa aż do krzyża.
W wielu krajach anglojęzycznych, kandydaci przyjmują imię świętego. Święty ten będzie patronem i przewodnikiem dla osoby ubiegającej się o bierzmowanie. Kandydaci zazwyczaj poświęcają czas podczas lekcji bierzmowania na wybranie świętego, który szczególnie ich inspiruje. Dowiedz się więcej o imionach do bierzmowania.
Katolicy są zazwyczaj bierzmowani po przyjęciu pierwszej Komunii Świętej. Nie jest to jednak tradycyjna kolejność udzielania trzech sakramentów inicjacji chrześcijańskiej. Kiedy osoba dorosła jest inicjowana w Kościele Katolickim, musi przyjąć chrzest, bierzmowanie i Komunię Świętą w tej kolejności.
W niektórych częściach świata diecezje katolickie powracają do tradycyjnego porządku, pozwalając dzieciom na bierzmowanie przed przyjęciem pierwszej Komunii Świętej w wieku siedmiu lub ośmiu lat.
W diecezji Salford, która nadzoruje kościoły katolickie w miastach i wsiach w Greater Manchester, Merseyside i Lancashire, poprzedni biskup, Patrick Kelly, postanowił przywrócić symboliczny kontekst bierzmowania.
Po chrzcie niemowląt, dzieci w parafiach w całej diecezji były bierzmowane w wieku ośmiu lat w Zielone Świątki. Swoją pierwszą spowiedź (sakrament pojednania) miały odbyć w adwencie, a pierwszą Komunię Świętą w następną Wielkanoc.
Jest to teologicznie dopuszczalne, ponieważ biskup może delegować swoją władzę apostolską kapłanom.
Taki układ oznacza jednak, że biskup bierzmuje mniej osób. W innych diecezjach katolickich w tym kraju, biskup normalnie bierzmuje każdą ochrzczoną osobę, która ubiega się o bierzmowanie w jednej z kilku ceremonii masowych odbywających się w ciągu roku.
Wschodnie Kościoły Prawosławne i Orientalne Kościoły Ortodoksyjne
Kościoły wschodnie określają bierzmowanie mianem chryzmatacji. Udzielają go w tym samym czasie co chrztu. Taką praktykę stosują również katolicy obrządku wschodniego. (Katolicy obrządku wschodniego są w jedności z papieżem, ale nie są członkami Kościoła rzymskokatolickiego).
Szczególna relacja między katolikami rzymskimi a członkami Kościołów wschodnich oznacza, że Kościół katolicki nie potwierdza konwertytów z obrządku wschodniego.
Z kolei, gdy rzymscy katolicy i protestanci przechodzą na prawosławie, są zazwyczaj przyjmowani do Kościoła przez chrzest, ale bez chrztu.
Niektórzy biskupi wymagają jednak, aby konwertyci byli przyjmowani przez chrzest. Zwłaszcza protestanci mogą być zmuszeni do ponownego chrztu.
