Co Biblia naucza o naturze duszy Autorzy Biblii użyli dwóch słów obecnie tłumaczonych jako "dusza": "bratanek" (neh'-fesh) w Starym Testamencie i "psuche" (psoo-khay) w Nowym Testamencie. Te hebrajskie i greckie słowa są używane do opisania wielu cech zwierząt i ludzi innych niż ich dusza natury, więc w większości przypadków nie mówią nam one wiele o naturze duszy. Są jednak dwa miejsca w Nowym Testamencie, gdzie słowo "psuche" zdaje się opisywać naszą podwójną naturę jako istoty duchowne:
Mateusz 10:28
"I nie bójcie się tych, którzy zabijają ciało, lecz nie są w stanie zabić duszy, lecz bójcie się Tego, który jest w stanie zniszczyć zarówno duszę, jak i ciało w piekle."
2 Koryntian 5:1-8
Wiemy bowiem, że jeśli ziemski namiot, który jest naszym domem, zostanie zburzony, to mamy budowlę od Boga, dom nie zrobiony rękami, wieczny w niebiosach. Bo rzeczywiście w tym domu jękamy, tęskniąc za tym, by zostać przyobleczonym w nasze mieszkanie z nieba; o ile po jego założeniu nie znajdziemy się nadzy. Albowiem rzeczywiście, gdy jesteśmy w tym namiocie, jękamy, będąc obciążeni, ponieważ nie chcemy być odziani, ale chcemy być odziani, aby to, co śmiertelne, mogło być połknięte przez życie. Teraz Ten, który przygotował nas do tego właśnie celu, jest Bogiem, który dał nam Ducha jako przyrzeczenie. Dlatego, będąc zawsze odważni i wiedząc, że gdy jesteśmy w domu, w ciele, nie ma nas w Panu - bo chodzimy przez wiarę, a nie przez wzrok - mamy dobrą odwagę, mówię, i wolimy raczej być nieobecni w ciele i być w domu z Panem.
W tych dwóch fragmentach wyraźne jest rozróżnienie między ciałem a duszą. W fragmencie Mateusza, chociaż słowo "dusza" (psuche) może być tłumaczone na wiele sposobów, najbardziej rozsądnym wnioskiem jest tu użycie przez Pawła tego słowa do opisania naszej podwójnej natury jako istot fizycznych z niematerialnymi, wiecznymi "duszami". Dusze te nie mogą być zniszczone przez śmierć ciała. Paweł nazywa duszę naszym "domem" stworzonym przez Boga; gdy tylko oddalamy się od ciała, jesteśmy w domu z Panem. Możemy się wiele nauczyć z tych (i innych) fragmentów opisujących jasne, bezcielesne życie duszy (zamieściłem całą sekcję na temat natury duszy na stronie ColdCaseChristianity.com). Oto krótkie podsumowanie tego, czego Biblia naucza o naturze naszej duszy:
Dusze są nieśmiertelne
We wszechświecie istnieją dwie rzeczywistości: niewidzialna, niematerialna, duchowa i widzialna, fizyczna, materialna. Dusza istnieje, a my w rzeczywistości jesteśmy żywymi duszami. Żyjemy, nawet gdy nasze ciała umierają. (Odnoś się do fragmentów cytowanych w "Co Biblia mówi (a czego nie mówi) o życiu (lub śmierci) duszy").
Dusze wracają do Boga
Świat duchowy jest królestwem Boga, a jako żywe dusze jesteśmy istotami duchowymi. Dlatego w momencie, gdy nie będziemy żyli w świecie fizycznym, będziemy żyli w świecie duchowym z Bogiem. (Patrz: Łk 16:19-31, Łk 23:39-43, 2 Koryntian 5:1-8)
Dusze Ciała Zwierzęcego
Dusza ożywia ciało. Podczas gdy dusza oczywiście żyje bez ciała, ciało nie może żyć bez duszy. Kiedy dusza wraca do ciała bez życia, mówi się, że ciało "wstaje z martwych" lub jest "ożywione". Jesteśmy żywymi duszami, a nasze dusze są "widziane" w tym świecie fizycznym, kiedy łączą się z naszymi ciałami fizycznymi i je ożywiają. (Patrz Ewangelia Łukasza 16-19-31, 1 Krl 17:19-23).
Dusze są aktywne
Nawet po śmierci naszych ciał, jako żywych dusz, nie czekamy biernie na nasze zmartwychwstałe ciała. W czasie pomiędzy naszą śmiercią fizyczną a naszym zmartwychwstaniem przy wtórym przyjściu Chrystusa, nie będziemy w stanie uśpienia. Będziemy aktywni i dostępni dla Boga. (Patrz: Kaznodzieje 12:5-7, Mateusza 17:1-3).
Interakcja
Dusze są świadome siebie w sferze duchowej. Są zdolne do społeczności i komunikowania się ze sobą, ale to niebo i piekło są odrębnymi duchowymi sferami. Nie ma żadnych biblijnych dowodów na to, że po naszej śmierci fizycznej będziemy mieli świadomość lub interakcję ze światem fizycznym. (Patrz: Łukasz 16-19-31)
Dusze mają doświadczenie
Nasze dusze są żywe i z tego powodu posiadają pewne cechy wspólne dla osób fizycznych, żyjących. Możliwe jest, na przykład, że dusza doświadcza wielkiej radości i wielkiej męki. (Patrz: Łk 16, 19-31).
Dusze podlegają sądowi Bożemu
Śmierć fizyczna nie kończy naszego życia. Bóg ma całkowitą kontrolę nad naszym prawdziwym życiem (jako żywych dusz), a nasza ostateczna śmierć nie jest zależna od naszego ciała, lecz od naszej relacji z Bogiem przez Jezusa Chrystusa. (Patrz: Łk 23:39-43, J 11:17-26, J 8:51).
Do tych wniosków na temat duszy dochodzimy w oparciu o to, czego uczy nas Pismo Święte, ale żadna z tych cech nie narusza ani nie zaprzecza temu, co można zrozumieć o duszy na drodze refleksji analitycznej i filozoficznej. Słowo Boże ma sens dla otaczającego nas świata. Jego naturalne objawienie potwierdza to, co już objawił nam w swoim Słowie. Biblia ma wiele do powiedzenia na temat naszej prawdziwej natury jako żywych dusz stworzonych na obraz Boży.
